خانه شعر کوتاه

ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮ

ﺗﻨﻬﺎ ﮐﻤﯽ ﺯﻭﺩﺗﺮ

ﺗﺎ ﺗﻮ ﺁﻧﯽ ﻧﺒﺎﺷﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺍﺳﺖ

ﺭﺍﻩ ﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﮔﺮﺩﺩ

شعر کوتاه جهان، راینر کنسه

ﺍﺯ ﺟﻨﮕﻞ ﺍﺑﺮﯼ ﮔﺬﺷﺘﻢ

ﺍﺯ ﮐﻮﻫﯽ ﮐﺒﻮﺩ ﺗﺎ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺁﺑﯽ

ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ

ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻏﻤﮕﯿﻨﻢ

_ عباس کیارستمی _

شعر کوتاه ایران، عباس کیارستمی

همیشه هراسم آن بود

که صبح از خواب بیدار شوم

با هراس به من بگویند

فقط تو خواب بودی

بهار آمد و رفت...

دستم را بفشاری

واژه می بارد و شعر می چکد

دستت را بفشارم

پنج شیشه عطر

کف دستم می شکند

-لطیف هلمت

سراغم را 

از پوسته ام نگیر

توی لاک خودم هم

نیستم

جنگلی بودیم 

شاخه در شاخه همه آغوش

 ریشه در ریشه همه پیوند 

وینک انبوه درختانی تنهاییم 

از میلیون‌ها سنگ همرنگ 

که در بستر رودخانه بر هم می‌غلتند

فقط سنگی که نگاه ما بر آن می‌افتد زیبا می‌شود

چه مهمانان بی دردسری هستند مردگان

نه به دستی ظرفی را چرک می کنند

نه به حرفی دلی را آلوده

تنها به شمعی قانعند

و اندکی سکوت... 

نظرات ()

هیچ کس عقده ای از کار جهان باز نکرد

هر که آمد گرهی چند بر این کار افزود

بوی دل انگیز

چندان که در مشام است

در گل نیست